Vrijdag 28 augustus

Vandaag heb ik nagedacht
Over hoe alles er kan uitzien

Over de leeuw naast het lam
 Ik beeldde me in hoe trein na trein piepend stopt
 En mensen uitstappen
 En hoe dat geen wereldschokkend iets is (dat stoppen)
 Nee: gewoon normaal
 Er is iets interessants te zien
 Dus stoppen we
 Dus maakt het even niet uit om op tijd te zijn
 We nemen de volgende wel.

 Vandaag heb ik nagedacht over mensen die geen omheining meer rond hun huis zetten
 Mensen die hun voortuin wegschenken omdat ze die toch niet gebruiken
 Ik heb gedacht aan vogels die op mijn schouder zitten en af en toe hun  mening fluiten
 Aan een steenbok als huisdier en hoe mijn tuin er dan uit zou moeten zien
aan iets mooi zien en je oog er achter laten zodat je kan blijven kijken
 Ik heb lopen denken aan een file waarin plots iedereen uitstapt en te voet naar huis gaat.

 Mijn gedachten gingen naar een feest
 Een groot feest waarop iedereen is uitgenodigd en niemand moet aanschuiven
 Een feest dat iedereen organiseert en waar iedereen zijn eigen bord afwast.
 Een feest waarop we samen een toren vieren
 Een hoge paal
 Die blijft staan (hopelijk)
 Zodat we kunnen zeggen:
 Als we elkaar ooit echt verliezen spreken we af bij die toren.

 Na het nadenken braken we de toren af en bouwden hem opnieuw
 Hoger en precies zoals we hem willen.